wildpark langedrag

Donderdag, 11 uur, we vertrekken van de camping en gaan naar het natuurpark. Dit park ligt 8 kilometer verderop, te bereiken via een weg met iets minder verhard asvalt. We lopen langs de lynxen, poolvossen en rendieren. Om 13 uur verzamelen we bij de elanden, deze worden gevoerd. Als de verzorger er aan komt rijden, springen de elanden over een houten hek en wachten bij het ijzeren hek. Wat zijn het toch grote dieren! Een meisje vertelt iets over de elanden, in het noors, dus dit is moeilijk te volgen. Alle bezoekers mogen het hok in en gaan in een cirkel staan. Uit een bak krijg je eten voor de elanden, ik sta klaar met een stukje wortel. De mannetjes eland komt langs mij en eet uit mijn hand. Nogmaals denk ik wat is het toch een groot dier. Ik kan Sander bijna niet aan de overkant zien staan, dus ik zwaai maar even. We drinken iets in een hutje bij de openhaard. Helaas is de weersvoorspelling goed uitgekomen, het regent… Maar met de paraplu bij de hand blijven we droog.
Om 14 uur lopen we naar het terras. De nieuwe rondleiding begint, deze wordt gegeven door de eigenaresse van het park. Haar vader, nu 92 jaar, had een fabriek waar ze truien maken, met het geld heeft hij de boerderij gekocht om zijn hobby uit te oefenen. De mevrouw is op het park opgegroeid en heeft een studie naar wolven gedaan. De wolven zien haar als 1 van hen en zij is de leidster van de groep.
We beginnen bij een groep wolven, deze gaat ze voeren met een schapenpoot en elandenvlees (dit krijgen ze van de spoorwegen, als er elanden zijn aangereden door een trein, dit gebeurt vaak, dus de vriezer ligt vol elandenvlees).
We lopen naar de lynxen, hier wordt ook iets over verteld en daarna gaat ze met de dieren spelen, zodat ze niet zo makkelijk hun voedsel krijgen.
Op naar de rendieren en poolvossen. Alle kinderen mogen rendierenmos pakken en de rendieren voeren. Ook de poolvossen krijgen een stukje worst. Alle volwassenen mogen mee in het verblijf. Erg bijzonder om bij de dieren in het hok te staan en zo lukt het ook om foto’s te maken zonder gaas ervoor.
Tot slot naar de wolven waar de mevrouw de leider van is. Ze roept de dieren met wolvengejank en begroet ze. Zij en nog een verzorger, die er al vanaf zijn 19e werkt, zijn de enige die naar binnen kunnen. Ze laat zich door de dieren begroeten. Moet ook naar ze grommen en laat zo de rangorde zien. Het voeren gebeurt op een bijzondere manier, ook hierbij zie je iets van de rangorde terug. Zolang zij het vlees vast heeft, mogen de wolven niets doen. Soms lijken de wolven net honden, maar als ze hun lippen optrekken en hun scherpe tanden laten zien blijken het gevaarlijke dieren te zijn. Het publiek vindt het bijzonder hoe zij zo met de wolven om kan gaan.
Tijd voor een pannenkoeken met warme chocolademelk. Zomervakantie? Wintersport? Je zou het bijna denken op 1000 meter hoogte in een hutje op de berg bij de open haard.
Snel naar de camper, anders vallen we in slaap. Het is 17 uur en we rijden naar het zuiden. Het is miezerig. Af en toe stoppen we bij een staafkerkje, erg veel op deze route. Het kerkje van Nore is erg mooi. We rijden nog een stukje verder en zien een steak house om een hapje te eten. Op de kaart kiezen we een camping, 35 km van Oslo. We krijgen een plekje aangewezen dicht bij het nieuwe toiletgebouw. De camping is mooi gelegen aan een baai waar je aan het einde de lampjes van Oslo ziet. Wij besluiten om morgen niet naar Oslo te gaan, maar nog een camping in Zweden te bezoeken.